عالم بزرگی، پاداش ارزشمندی برای هنرمندی که بتواند به بهترین شکل، آرامش را به تصویر درآورد درنظر گرفت. نقاشان بسیاری، آثار خود را نزد او ارسال کردند. آن آثار، تصاویری بودند ازجنگل‌های سرسبز، خورشید به هنگام طلوع و غروب، رودهای آبی آرام ، کودکانی که در دشت و صحرا شادمانه می‌دویدند، رنگین کمان در آسمان، و قطرات شبنم بر گلبرگ گل سرخ.

او تمام آنها را بررسی کرد، اما سرانجام فقط دو اثر را برگزید، که تصویر برتر می‌بایست از میان این دو انتخاب می‌شد.

اثر اول، دریاچه آرامی بود که تصویر کوههایی زیبا و آسمان آبی را در خود منعکس می‌کرد. و در آسمانش ابرهای کوچک و سفید پنبه مانندی وجود داشت، و اگر دقیق نگاه می‌کردند، در گوشه‌ای در کنار دریاچه، کلبه کوچکی قرار داشت که دود از دودکش آن بر می‌خواست و نشان می‌داد شام گرم و نرمی آماده است.
تصویر دوم هم کوههایی را نمایش می‌داد.اما عظیم و ناهموار با قله‌هایی تیز و خشن، که آسمان بالای این کوهها بطور بیرحمانه‌ای سیاه و کبود بود، و ابرها آبستن آذرخش، تگرگ و باران سیل آسایی بودند.

این دو نقاشی هیچ با یکدیگر، هماهنگی نداشتند. اما عالم درجمع حاضران و در کمال ناباوری آنان اعلام کرد که برنده جایزه بهترین تصویر آرامش، تابلو و اثر دوم است.

او در پاسخ به اعتراض و حیرت نقاشان چنین توضیح داد: اگر با دقت به اثر دوم نگاه کنید، در بریدگی صخره‌ای شوم، پرنده کوچک زیبایی را می‌بینید که با وجود غرش وحشیانه ابرها، در میان طوفان عظیم و در دل کوه‌های سخت و ناهموار، آرام نشسته است.

و چنین سخنش را ادامه داد: " آرامش آن چیزی نیست که در مکانی آرام، به دور از مشکلات، بدون مشقت و سختی یافت ‌شود، بلکه آن است، که در میان شرایط سخت و ناملایمات روزگار، اجازه میدهد در قلبتان ایمانی ایجاد شود تا شما را دربرابر مشکلات حفظ کرده و قادر خواهید بود با وجود درد و رنج‌ها، محکم و استوار و قدرتمند گام بردارید. آری این است معنای زیبای آرامش."

هنگامی که در میان تپه‌ها در سایه سپیدارها می‌نشینید،
                           و در فضای امن و آرامش مزارع دوردست سهیم می‌شوید،
               بگذارید قلب شما در سکوت بگوید که:
                               " خداوند بر سریر عقل نشسته است ".

و هنگامی که طوفان از راه می‌رسد و بادهای سخت،
                       جنگل را می‌لرزاند و رعد و برق از شکوه و عظمت آسمان حکایت می‌کند،
             بگذارید قلب شما با هیبت و هراس بگوید:
                          " خداوند در طوفان عشق حرکت می‌کند ".

و چون شما نسیمی از سپهر خداوندی و برگی از جنگل الهی هستید،
                                       باید که در عقل ساکن باشید و در شوق حرکت کنید.